علل ترس‌ های شبانه کودک

خیلی از والدین از این مساله گله‌مندند که کودکشان خیلی می‌ترسد و حاضر نیست شب‌ها در اتاقش بخوابد یا اگر اتاق تاریک باشد، به هیچ‌وجه زیر بار نمی‌رود که در اتاق بماند یا همین که شب می‌شود، کودک به مادر می‌چسبد و می‌گوید من می‌ترسم...
 

وقتی دیگر فلفل هم جواب نمی دهد!

چند ساعتی از میهمانی می گذرد، بزرگترها مشغول خوش و بش هستند و بچه ها هم مشغول بازی. ناگهان صدای داد و بیداد بچه ها بلند می شود و فرزند شما با صدایی بلند می گوید: «کله پوک!» ... یکباره موجی از افکار و برخوردهای احتمالی با فرزندتان به ذهن تان هجوم می آورد: این که به حرفی که زده شود توجهی نشان ندهید؛ به فرزندتان تذکر بدهید که حرف بد نزند؛ فرزندتان را مجبور به عذرخواهی کنید؛ از او بخواهید برای دقایقی از اتاق خارج شود و .. 

وقتی حوصله بچه‌ها سر می‌رود، چه کنیم؟

این روزها والدین، حتی بیش از گذشته، نگران اوقات فراغت فرزندان خود هستند تا به بطالت سپری نشود. در این بین نباید فراموش کرد که رفتن به کلاس‌های تابستانی آخرین راهکار برای گذراندن اوقات فراغت نیست بلکه راه‌های زیادی وجود دارند که می‌توان به کمک آنها کودکان را سرگرم کرد تا هم خسته نشوند و هم اوقات فراغت آنها مفرح و خاطره انگیز باشد. 

من چرا تپل‌ام؟ راهکارهای طلاییِ کاهش وزن دانش‌ آموزان

بسیاری از نوجوانان شیوه‌های ناسالمی را برای کاهش وزن انتخاب می‌کنند در حالی که با افزایش فعالیت‌های بدنی می‌توانند به وزن ایده‌آل نزدیک شوند. شاید مهمترین روش کاهش وزن، رژیم غذایی اصولی در کنار ورزش باشد، اما این موضوع برای همه سنین صادق نیست. در واقع لاغر شدن یک خانم میانسال با یک دختر نوجوان کاملا متفاوت است و هر کدام باید روش‌های خاصی را برای کاهش وزن انتخاب کنند. به عنوان مثال افراد میانسال باید با کاهش حجم غذا و افزایش فعالیت روزمره به وزن مناسب برسند، اما در مورد نوجوان‌ها برنامه کاهش وزن، مبتنی بر ورزش و اصلاح عادت‌های نادرست غذایی است. 

علل خجالتی بودن نوجوانان و راه‌های مقابله با آن

افراد خجالتی از نظر فیزیولوژیک خصوصیاتی دارند که در اعمال و رفتار آنها ظاهر می‌شود و تشدید ضربان قلب، سرخ شدن چهره، اختلالات تنفسی، تغییرات صدایی به هنگام صحبت و... از جمله این عوامل است. در این میان برخی از رفتارهای اضطرابی، بیشتر در نوجوانان دیده می‌شود. به عنوان مثال مخفی کردن خود از اطرافیان و آشنایان و فرار کردن از جمع، به لکنت افتادن، مضطرب و دستپاچه بودن، با انگشتان خود بازی کردن، با لباس خود ور رفتن، از این پا به آن پا شدن، سر را خم کردن و عدم برقراری ارتباط بصری مستمر و طبیعی با دیگران.