با فرض اینکه کودک به طور کامل به رواندرمانگر اعتماد کرده است، گامهای پیشرفتهتری برداشته میشود؛ اینکه چطور میتوان، با رعایت جانب احتیاط، به طور مشخص و کاملا عینی در مورد اتفاقی که برای کودک رخ داده صحبت کرد و همچنین چگونه باید رازدار بودن کودک را به هنگام رخ دادن چنین اتفاقاتی کنترل کرد.
ابزارهایی برای تمرکز بر واقعیت
پیشتر اشاره کردیم که اگر تعرض برای کودک بهحد تحملناپذیری دردناک باشد، وی تلاش خواهد کرد تا از یادآوری آن اجتناب ورزد. پس جای تعجب نیست اگر کودک دچار فراموشی شود و سایر نشانگان گسست و ازهمپاشیدگی را بتوان در وی دید. در این حالت، صحبت کردن در این مورد و ادغام و محو آن اتفاق در دیگر رویدادهای زندگی کودک بسیار سخت و پیچیده میشود. سعی کنید تا جایی که مقدور است با کودک ارتباطی بیپرده و روشن برقرار کنید. مثلا از جمله «وقتی X (یکی از اعضای خانواده) در باسن تو چوب فرومیکرد...» به جای «اون اتفاق...» استفاده کنید. در کمال ناباوری، تجربه نشان داده است که درمانگران بیش از خود کودک از این روشِ گفتوگو رویگرداناند.
شاید لازم باشد این شیوه را با یکی از همکاران تمرین کنید. بدین ترتیب، زمینه مناسبی فراهم خواهد آمد تا بتوانید درباره اعمال جنسی صحبت کنید و دریابید کودک و خانواده وی از اندامهای تناسلی دختر، پسر، زن و مرد چگونه سخن میگویند. زیرا خانوادهها برای اندامهای جنسی اسمهای ویژه خودشان را دارند که فهم آن برای دیگران مشکل است. این گامها سرآغازی خواهد بود برای گفتوگو درباره تجربه سوءاستفادهای که از کودک شده است. برای کودک کمسن، حضور والدین و گاه سایر کودکان میتواند مفید باشد.
بعضی از کودکان هنگام گذاشته شدن در تخت خود برای خواب، گریه را شروع می کنند. برای بسیاری از والدین، گریه طولانی کودک در تختش غیرقابل تحمل است. وقتی کودک برای جلب توجه شما شیون و گریه راه می اندازد، قلب شما حالت انفجار به خود می گیرد با وجود این سعی می کنید تا آنجا که ممکن است فاصله خود را با تخت او زیادتر کنید تا بالاخره به خواب رود.
یا ممکن است به خاطر عدم تمایل او به خواب یا ناتوانی در کسب آرامش و خوابیدن احساس ناامیدی یا عصبانیت کنید. تنها فقط چند دقیقه اشک ریختن می تواند مثل یک قرن جلوه کند.
در اغلب موارد اکثر والدین ممکن است از خود سوال کنند چرا کودکشان به سادگی به گریه متوسل می شود؟ آیا احساس تنهایی می کند یا واقعا گریه اضطراب است؟ بسیاری از والدین فورا در مقابل گریه کودک تسلیم می شوند، به سوی تختش می دوند و او را به آغوش می کشند.
در این مقاله سوالاتی مطرح شده که با پرسیدن این سوالات از فرزندان می توانید حالت ذهنی آن ها را به حالت شاد تغییر دهید. شاید شما به صورت طبیعی آدم شاد و راحتی هستید. این به دلیل انتخاب هایی است که در زندگی انجام می دهید و البته ژنتیک هم تاثیر دارد.
ایده روانشناسی مثبت این است که افراد می توانند با تغییر رفتار و افکار خود شادتر و خوشحال تر باشند. شاد بودن بیشتر یک عادت است تا یک نعمت که خداوند به مردم می دهد. اگرچه مقداری از شادی شما به خصوصیات بدنی شما بستگی دارد، اما چیزهای زیادی هستند که می توانند شما را شادتر کنند.